Halfway: de poncho polonaise!

“Vanaf nu wordt het alleen maar beter!” Dat riep ik gisteren nog vol goede moed, doelend op de enorme bak met regen. Vanochtend om 7 uur gingen mijn gedachten al even naar de 30 en 40 km wandelaars met een vroege starttijd toen ik (nog vanuit mijn bed) de regen tegen de ruiten hoorde tikken. “Het knapt zo op hoor!” riep ik nog. Het knapte niet op; wat een kak-weer! 😅 En zo begonnen mijn vader en ik direct met onze poncho’s aan, aan dag 2. Mijn vader niet alleen in poncho, maar ook met andere schoenen (zie dag 1). De man liep een stuk beter op schoenen met zolen, maar ik kon het niet nalaten om hem te plagen met zijn look die zich nog het beste laat omschrijven als een kruising tussen the Godfather, Eucalipta en Quasimodo (zie de foto’s) 😜

In een soort poncho-polonaise volgden we een route langs de molens van Lisse richting ons mooie dorpje Sassenheim. Even een kleine tour langs het huisje van mijn moeder om daar rustig te plassen en tot de ontdekking te komen dat ik na een uur al tot mijn onderbroek nat was! Na een knuffel van mams weer door; via mijn geliefde Sassemse Park en uiteindelijk het Keukenhof bos weer in. Drassig, plassen ontwijkend, mooie paddenstoelen gespot en erachter komend dat ook deze schoenen van vaders wederom niet zo waterdicht zijn 😅🤣 … lopen we uiteindelijk over de finish.

We hebben het weer gehaald! Deze keer eindigen we de route niet alleen met een glimlach maar zelfs ook met een waterig zonnetje. Zouden de poncho’s morgen in de tas kunnen blijven?